Το νησί του ήλιου είναι το λίκνο πολλών υπέροχων αρχαιοελληνικών ιστοριών οι οποίοι προσπαθούν να εξηγήσουν σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στο νησί κατά το πέρασμα των αιώνων. Οι διάφοροι θρύλοι και μύθοι της Ρόδου περιγράφουν λεπτομερώς τις ζωές και τις περιπέτειες θεών, ηρώων, ηρωίδων και μυθολογικών πλασμάτων.
Αρχικά, ερμηνεύουν σημαντικά γεωλογικά και μετεωρολογικά φαινόμενα μέσω του μύθου της σύγκρουσης των Τιτάνων. Στη συνέχεια, προχωρά στον αποικισμό της Ρόδου αναφέροντας κάποιες αρχαίες φυλές, που ονομάζονται Δωριείς. Οι Δωριείς μετακόμισαν στο νησί είτε από την ελληνική ηπειρωτική χώρα είτε από την Κρήτη, όταν κυριάρχησαν στο νησί μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας.
Η πρώτη αναφορά ροδιακής Μυθολογίας έρχεται με τους Τελχίνες. Οι επιδέξιοι Τελχίνες, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, αποίκησαν το νησί της Ρόδου αφού έφυγαν από την Κύπρο ή την Κρήτη. Περιγράφηκαν ως μάγοι και γητευτές και υπάρχουν διάφορες εικασίες για το πώς ήταν ή ποιοι ήταν οι γονείς τους. Ο αριθμός τους ήταν εννιά και είχαν σώμα ψαριού, άκρα χήνας ή πάπιας αντί για τα χέρια και κεφάλια σκύλων. Μερικές ιστορίες τους αναφέρουν ως παιδιά του Πόντου και της Γαίας, άλλες του Τάρταρου και της Νέμεσης. Σε άλλες περιγράφονται ως παιδιά του Ποσειδώνα, ενώ σε άλλα αναφέρονται ως γεννημένα από το αίμα του ευνουχισμένου Ουρανού (βλ. Παρακάτω), μαζί με τις Ερινύες. Οι Τελχίνες είναι αυτοί που επινόησαν την τέχνη της μεταλλουργίας και λέγεται ότι δημιουργήσαν τη μαγική τρίαινα του Ποσειδώνα, με την οποία ο θεός μετακινούσε βουνά μες στη θάλασσα, για να δημιουργήσει τα νησιά του Αιγαίου.
Η Άρπη του Κρόνου αποδίδεται επίσης στους Τελχίνες. Αυτό ήταν το εργαλείο που χρησιμοποίησε ο Κρόνος για να ευνουχίσει τον πατέρα του Ουρανό. Ο Κρόνος ήταν ο νεότερος γιος της Γαίας που μισούσε με πάθος τον πατέρα του Ουρανό. Ο Ουρανός φυλάκισε το Κρόνο για να προστατευτεί από αυτόν, αλλά με τη βοήθεια των Κύκλωπων και των Εκατόγχειρων, ο Κρόνος κατάφερε να δραπετεύσει. Στη συνέχεια, με ένα κοντό και κοφτερό δρεπάνι, την ”Άρπη”, ευνούχισε τον Ουρανό. Το γεννητικό μόριο του Ουρανού έπεσε στη θάλασσα μπροστά από τη νοτιοδυτική ακτή της Κύπρου. Αυτό γέμισε το θαλασσινό νερό με τεράστιες ποσότητες αφρού μέσω απ’ τις οποίες αναδύθηκε η θεά Αφροδίτη. Μετά τον ευνουχισμό του πατέρα του, ο Κρόνος έγινε ο κύριος του κόσμου.
Ίσως ο πιο δημοφιλής εκ των μύθων του νησιού της Ρόδου είναι η «ανάδυση της Ρόδου». Ο μύθος λαμβάνει χώρα μετά την ήττα των γιγάντων, στη Σύγκρουση των Τιτάνων, κι όταν ο Δίας άρχισε να μοιράζει διάφορες περιοχές της γης στους Ολύμπιους Θεούς.
Λόγω της καθημερινής του βόλτας, ο θεός Ήλιος απουσίαζε και τελικά δεν πήρε καμιά περιοχή για τον εαυτό του. Ο Δίας, στη συνέχεια για να είναι δίκαιος, προσφέρθηκε να αναδιανείμει τις περιοχές έτσι ώστε να πάρει κι αυτός το μερίδιο που του αναλογούσε. Ο θεός Ήλιος όμως είχε ένα όραμα. Ένα όμορφο νησί που αναδύεται από τα γαλάζια νερά του Αιγαίου. Έτσι είπε στον πατέρα των θεών ότι θα προτιμούσε να πάρει το νησί που θα βγεί από τη θάλασσα το επόμενο πρωί. Την επόμενη μέρα και καθώς η αυγή φώτισε τον ορίζοντα, το όμορφο νησί της Ρόδου άρχισε να αναδύεται μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά. Ο θεός Ήλιος, γοητευμένος από την ομορφιά του το έπλυνε με τις ακτίνες του κι από τότε, το νησί ανήκει σ αυτόν.
Ο Ήλιος και η Ρόδος απέκτησαν 8 παιδιά που ονομάστηκαν “Ηλιάδες”. Αυτά ήταν οι Όχιμος, Κέρκαφος, Μακάριος, Άκτις, Τενάγης, Τρίοπας, Κάνδαλος και ο Ελεκτρίωνας. Ο πιο άξιος και ικανός από αυτούς ήταν ο Τενάγης, ο οποίος εφήυρε νέους τρόπους καλλιέργειας της γης και νέες μεθόδους πλοήγησης. Η αγάπη και ο σεβασμός που έλαβε από τους ντόπιους έκανε τους αδελφούς του να τον ζηλέψουν. Έτσι, ο Τριόπας, ο Μακάριος, ο Άκτις και ο Κάνδαλος του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν. Το έγκλημα αποκαλύφθηκε σύντομα, κι έτσι οι τέσσερις αδελφοκτόνοι έφυγαν από το νησί.
Τελικά, απ’ όλα τα αδέρφια μόνο ο Όχιμος και ο Κέρκαφος έμειναν στη Ρόδο. Ο Όχιμος παντρεύτηκε την Ηγετορία, με την οποία απέκτησε μια όμορφη κόρη, τη Κυδίππη. Όταν μεγάλωσε η Κυδίππη, ο πατέρας της την έταξε σε κάποιον με το όνομα Οκρίδιο. Ο θείος της όμως, Σέρκαφος, την ερωτεύτηκε τρελά κι αφού την έκλεψε, έφυγε μαζί της από το νησί.
Πολλά χρόνια μετά, όταν ο Όχιμος γέρασε και δεν αποτελούσε πια απειλή για το παράνομο ζευγάρι, ο Κερκάφος και η Κυδίππη επέστρεψαν στη Ρόδο μαζί με τους τρεις γιους τους. Αυτοί ήταν οι Ιαλυσός, Κάμειρος και ο Λίνδος. Ο πατέρας τους χώρισε το νησί σε τρία μέρη και καθένας από αυτούς έχτισε τη δική του πόλη και της έδωσε το όνομά του.
Σας άρεσε το άρθρο μας ”Θρύλοι και Μύθοι της Ρόδου”? Θα θέλαμε να ακούσουμε τη γνώμη σας, καθώς και αν γνωρίζετε κάτι επιπλέον που έχουμε παραλείψει! Μη διστάσετε να αφήσετε τη πρότασή σας από κάτω στα σχόλια ή σε προσωπικο mail. Επίσης, μοιράστε το στα social media και κάντε την εγγραφή σας στο newsletter μας για να λαμβάνετε πρώτοι τα άρθρα μας!
